Bu yalnızlık. O'na Veysel'in emanetidir sanki. 7 yaşından sonra Veysel'in yalnızlığı sadece ve sadece "karanlıkla" giderilir. Veysel sazıyla birliktedir ama aslında içiçelikten başka bir şey değildir bu birliktelik. Kızılok'ta gitarıyla aynı ilişkiyi kurar, O; Veysel gibi kör değildir ama hayata yalnızca "bakmak istemesi", "görmemesi" O'na manevi bir körlük vermiştir.

Kızılok, yalnız bir adamı öylesine başarılı yedirir ki müziğine, bestelerinde bile herhangi bir aşırılık bulamazsınız. Bu durumun iki istisnası vardır; "İnsan mıyım?" ve "Köroğlu Dağları. İnsan mıyım?"da hammond orga Köroğlu Dağları'nda klarnete gereğinden fazla solo attırmıştır. Çoğu şarkısında yalnızca gitarıyla başbaşadır O. Bazen viyola bazen de keman eşlik eder gitarına ama bu eşlikler yalnız bir adamın kendine yapılan bir paylaşım davetini reddi gibi umutsuzdur.

Kızılok, çoğu Anadolu-rock eserinde çayır çimen koşa koşa tek başına yola çıkar.Aranan sevgiliyi hep kendi yalnızlığı ekseninde gahi uslu gahi deli arar. Sonunda kardeş bacı hep bir olmuş hiçbirinin dilleri yok der leylisine. Kötü haberi almıştır.Yine yalnızdır.

Yalnızlık, başkalarının şiirlerinde bile kendini ele verebilir sanatçıya.Ahmed Arif ; Vurulmuşum dağların kuytuluk bir boğazında diye şiir yazar. Kızılok "vurulacaksam kuytu da vurulayım" der gibi beste yapar şiire. Bu besteyi yalnızca gitarıyla yorumlamayı seçer. Gün ola devran döne diye ümit etmeyi de elden bırakmaz ama, günün olmayacağı devranın dönmeyeceğini de bilir. Sevdiğini anlatmak bile O'nun için "sözle değil" gözlerinden belli olabilecek bir şeydir. Gözlerini konuşturması O'nu daha bir yalnız kılacaktır.

Bazı şarkılarını özellikle Karacaoğlan'dan seçer. Çünkü Karacaoğlan'da Kızılok gibi yalnızdır. Güzel ne güzel olmuşsun görülmeyi görülmeyi dizeleri uzun süren yalnız bir seyyahlığın kanıtıdır sanki. Bacın önde ben arkada şarkısında bu yalnızlıktan vazgeçer gibidir sanki."devriyelerden" kaçan Kızılok yazdığı mektupta "ilk yaşına giren bir oğlundan da bahseder bu şarkıda.

Yalnızlık, bazen geri de tepebilir. Koyverdin gittin beni derken sevgilinin onu yalnız bırakmasının karşılığında "yüzündeki bıçağının yarasının" bile silinmemesini diler. Bazen taş duvarın, demir kapının, kör pencerenin arasında sıkışır ve harika bir davul-hammond org entegrasyonuyla biriktirdiği bu yalnızlığı adeta patlatır Ay Battı şarkısında. Fakat ne çaredir ki yalnızlıkı duygusunun hüznünden yine kopamaz ve araya resmen ağlayan bir piyano koyar. tuşlar onun yalnızlığının simgesi olmuştur bu şarkıda da.

Fikret Kızılok, müziğini 1983'te değişime uğrattıktan sonra duygularını kasetlerine eskisi gibi yansıtamaz olur. Çünkü; 12 Eylül'ün öncesi ve sonrasında tam 5 yıl müzik yapamamıştır. Silkinir bir anlamda ve kendini toplumsal dürtülü parçalara adar. Artık müziğinde bangır bangır elektro gitar kullanıyordur rahatlıkla. Ama hafif müzik denediği şarkılarında hala ümitsiz bir yalnızlık yaşar. "Tek Başına" adında şarkı yapar. Yalnızlığını artık satır aralarında gizler olur. Kanıtı "Gönül" şarkısının tam kalbinde gizlidir; sana böylesi yasaktı...gönül...

Yasaktı çünkü yalnızlık en büyük aşkı olmuştu.kendini bir taka ile başbaşa buldu son yıllarında. şarkılarını o takada yaptı. Bu takayla liman liman gezdi ama demir attığı son liman mezarı oldu.

Artık O toprağın altında bir müzisyen. Orada da bu dünyada olduğu gibi yine tek tabanca yine yalnız....

"gördüm...yalnızlığımı gördüm...çok derinden bana bakıyor..." (gözlerim denizde şarkısından)